Ընդունված է կարծել, որ չկա չար, ընդամենը այն բարու բացակայությունն է։ Չկա մութ, այն լույսի բացակայությունն է։ Ուստի պետք է պայքարել ոչ թե չարի կամ մթան դեմ, այլ սիրել և լուսավորել։
Ագրեսիայի, անձնական էգոյի բարձրացումը հակադարձ համեմատական է սիրո և լույսի ներկայությանը, իսկ երկնային օրենքով, նաև մատերիայի ուսմունքի հիման վրա մեկի բացակայությունը ստեղծում է մյուսի ներկայությանը։
Աստված Սէր է, ուստի սիրո բացակայությունը, իրավամբ, բերում է Աստծո բացակայության։
Դա բնական իրավունքի նորմ է, Աստվածային օրենք, որը խախտելու դեպքում մաթեմատիկական ճշգրտությամբ պատասխան ես տալիս, իսկ երբ այն կրում է համատարած բնույթ, համապատասխանաբար պատասխանան են տալիս սկսած ընտանիքներից, վերջացրած պետություններով։ Այսօր ականատեսն ենք, թե ինչպես են մարդկանց գիտակցության մեջ ներմուծվում հոգեզուրկ ստանդարտներ, ընդ որում հաճախ օգտագործելով
Աստծո անունը, որոնք քայքայում են քրիստոնեության հիմքերը, հող նախապատրաստելով սիրո և լույսի բացակայության։
Աստծո ստեղծած Երկրում ապրենք
Աստծո գլխավոր կանոնով՝ Սիրով։ Եվ այն վերաբերելի է ինչպես իշխանավորին, այնպես էլ յուրաքանչյուրին, առանց բացառության։