Խաչատրյանը Նիկոլի մոտ սովորական նոտար է աշխատելու
2022-03-03 09:52:00
2022-03-03 09:52:00
Հայաստանն այլևս նոր նախագահ ունի,և դա Վահագն Խաչատրյանն է կամ Խաչատուրյանն՝ ըստ անձնագրի: Արդեն բազմաթիվ գործիչներ՝ համաշխարհայինից մինչև հասարական-քաղաքական ու Նիկոլ Փաշինյան, հասցրել են շնորհավորել նրան, բարեմաղթանքներ շռայլել և այլն: Նույնիսկ խոշորացույցի տակ է հայտնվել նրա ունեցվածքի մասին պաշտոնական տվյալները, որոնք, նկատենք, համեստ են, ինչը մեր օրերում սովորաբար շատերի կողմից ընկալվում է որպես դրական ազդանշան կամ բնութագրական:
Հարց է առաջանում, սակայն, թե խոշոր հաշվով ի՞նչ խնդիր է լուծելու ՀԱԿ կուսակցության վարչության նախկին անդամ, Երևանի նախկին քաղաքապետ, Բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերության նախարար աշխատած Վահագն Խաչատուրյանը, կատարելո՞ւ է կրկին անգամ անգլիական թագուհու դեր, թե՞ այնուամենայնիվ, հետհեղափոխական Հայաստանը վերջապես կգտնի իր նախագահին՝ մեծատառով նախագահին:
Ցավոք, հետհեղափոխական պրակտիկան մեր երկրում ապացուցում է, որ նախագահն, ով էլ նա լինի, զուտ սահմանադրորեն նվազագույն ազդեցություն ունի երկրի կյանքում: Պաշտոնն այս թերևս ավելի շատ ներկայացուցչական է, քան՝ պրակտիկ նշանակության: Ընդ որում՝ պատճառը միայն երկրի՝ խորհրդարանական կառավարման մոդելի մեջ չէ, քանի որ աշխարհում կան մի շարք նմանատիպ կառավարմամբ պետություններ, որոնց նախագահների լիազորություններն այսչափ կրճատ չեն, նրանց ձայնը գոնե ինչ-որ չափով լսելի է:
Բայց արդյոք խնդիրը միայն Սահմանադրության կամ դրանով սահմանված նախագահական լիազորությունների՞ մեջ է: Ցավոք, ոչ, քանի որ հարցը ոչ միայն Սահմանադությունն է, այլև այն ներքաղաքական ռեալներն ու ներքին խաղի կանոնները, որոնք իշխող են Հայաստանում՝ 2018-ից սկսած:
Որո՞նք են այդ ռեալները:
Դրանք այնքան էլ զարմանազան կամ բազմազան չեն: Իրականությունն այն է, որ երկրի միակ տերն ու տիրակալը մեկ հոգի է, և դա Նիկոլ Փաշինյանն է՝ անկախ ՀՀ-ում գործող պետական ինստիտուտների քանակից կամ դրանց ղեկավարների անուններից ու անվանումներից: Եվ ով է կասկածում, որ Վահագն Խաչատրյանն երկրորդ Արմեն Սարգսյանն է դառնալու Հայաստանի գլխին ու լինելու է ընդամենն իրեն ուղարկված թղթերի «դակողը» Բաղրամյան 26-ում:
Կասկած չկա, որ Խաչատրյանը Նիկոլի մոտ սովորական նոտար է աշխատելու, որից ընդամենը պահանջվելու է սուս-փուս գրչի մեկ հարվածով լեգիտիմացնել Կառավարության ղեկավարի կամ անդամների որոշումները: Այլ ֆունկցիա այս մարդը չի ունենալու:
Ավելին՝ նորընտիր նախագահի անձի ընտրությունն ինքնին հուշում է, որ Նիկոլ Փաշինյանին դրանից ավել ոչինչ հարկավոր էլ չէ, նա չի փնտրում խորհրդատուներ, նրան պետք չեն կամային անձնավորություններ, նրան պետք են ամեն ինչում իր հետ համաձայնվող ու չհակադրվող սուբյեկտներ:
Դատելով Վահագն Խաչատրյանի թողած աշխատանքային հետագծից՝ նոր նախագահը լիովին համապատասխանում է այդ դերին, քանի որ, ըստ էության, որևիցե գաղափարական հակասություններ Փաշինյանի ու Խաչատրյանի միջև չկան ու չեն լինի: Եթե լինեին, ներկա նախագահն ընդամենը շաբաթներ առաջ նախարար չէր աշխատի: Նիկոլն իր աշխատողին նշանակում է երկրի գլուխ՝ իրեն վերապահելով վզի դերը:
Ահա և «նախագահ» շոուի ողջ իմաստը:Այս նյութը դիտել են - 2839 անգամ
Բայց այս ամենը գուցե այդքան տխուր չլիներ, եթե Հայաստանի առջև ծառացած խնդիրներն այսչափ տիտանական չլինեին: Չկա որևիցե հիմք՝ հուսալու, որ նախագահի անձի փոփոխությունը կարող է ինչ-որ բան փոխել: Երեկ նա էր, այսօր սա է, վաղը մեկ ուրիշը կլինի, եթե, իհարկե, վաղը գա կամ լինի: Հայաստանն իր վաղվա օրն է կորցրել՝ ահա թե որն է աղետը:
Գ.Մանուկյան