Գրառումս առհասարակ որևէ մեկի հետ չէր կարող համաձայնեցված լինել, կամ կատարվել որևէ մեկի դրդմամբ. Րաֆֆի Ասլանյան
2023-03-23 15:58:00
Այս նյութը դիտել են - 1038 անգամ
2023-03-23 15:58:00
Ոմանք հավանաբար կհիշեն, որ ՀՀ նախկին գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանի շուրջ ծավալվող դատավարական իրադարձությունների վերաբերյալ որոշ անձանց կողմից դրսևորվող անիրավաչափ հրապարակային ակտիվության մասին 27․11․2019թ․-ին ֆեյսբուքյան գրառում կատարեցի՝ լինելով գործող դատախազ։ Անմիջապես ՀՀ գլխավոր դատախազի տեղակալ Ա.Հարությունյանի կողմից ներկայացված զեկուցագրի հիման վրա ՀՀ գլխավոր դատախազ Ա.Դավթյանը իմ նկատմամբ նշանակեց մի անհեռանկար ծառայողական ուսումնասիրություն։
Այո, այո, տեղեկացված գործընկերներ ջան, սխալ չեք կարդացել, պաշտոնավարման ընթացքում Գ.Կոստանյանի շատ սիրելի տեղակալներ Դավթյանի ու Հարությունյանի նախաձեռնությամբ։
Հենց նոր, համակարգչով աշխատելիս աչքիս ընկավ այդ ուսումնասիրության շրջանակներում իմ տված բացատրությունը։ Որոշեցի տարիների հեռվից դրա՝ առավել մեղմ հնչեցված մի հատվածը հրապարակել, գուցե որոշ ընկերների ու գործընկերների հետաքրքրի բովանդակությունը.
«Իմ ֆեյսբուքյան գրառմամբ խոսքս որևէ կերպ չեմ անձնավորել, չեմ քաղաքականացրել, այն չի կարող դիտարկվել որպես դատախազի քաղաքական զսպվածության կամ չեզոքության խախտում, չի կարող անկողմնակալ դիտորդի մոտ քաղաքական գործունեությամբ զբաղվելու կամ որևէ կուսակցության, քաղաքական ուժի նկատմամբ հովանավորչություն դրսևորելու տպավորություն ստեղծել, քանի որ խոսքս առհասարակ չունի քաղաքական բովանդակություն, իսկ ինքս երբևէ քաղաքականությամբ չեմ զբաղվել։
Ինչպես նախկինում, այնպես էլ ներկայումս որևէ քաղաքական, այդ թվում՝ իշխանական ուժի, խմբի, անհատի չեմ հարել կամ հարում, առանձին դեպքերում նույնիսկ իմ պասիվ քաղաքական իրավունքների իրացումից եմ զերծ մնացել։ Դատախազությունում բոլորս միմյանց անցյալը և ներկան շատ լավ գիտենք՝ անկախ որևէ գրառումից կամ դրա ընկալումից։ Բազմիցս նշել եմ, որ քաղաքականությունից գրեթե չեմ հասկանում, քանի որ աշխատանքային կենսագրությանս մոտ 16 տարիների ընթացքում մշտապես պահպանել եմ զբաղեցրածս բոլոր պաշտոնների համար առաջադրված ապաքաղաքականացվածության կարևորագույն սկզբունքը։
Համակարգում որևէ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ հանդիսանում եմ այն դատախազներից, ովքեր երբեք քաղաքական գործընթացներին չեն միջամտել, այդ թվում՝ նախընտրական տարբեր ժամանակահատվածներում ենթականների քաղաքական նախասիրությունները պարզելուն ուղղված գործողություններ կատարելու, նրանց ուղղորդելու նպատակով խորհրդակցություններ անցկացնելու կամ այլ եղանակով։ Նշվածի մասին կարող են վկայել նաև ինձ հետ աստիճանակարգված ենթակայության հարաբերությունների մեջ գտնված մի քանի տասնյակ դատախազները։
Չանձնավորված խոսքս բացառապես ուղղել եմ ՀՀ նախկին գլխավոր դատախազ Գ.Կոստանյանի քրեական հետապնդմամբ անթաքույց ուրախացած որոշ անձանց, որոնց մեջ բնականաբար չեն կարող լինել ՀՀ դատախազության աշխատակիցներ կամ այլ գործընկերներ, քանի որ նրանց ուրախությանը երբևէ ականատես չեմ եղել, ինչպես նաև այն անձինք (հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ, իրավապաշտպաններ, տարբեր ժամանակների պաշտոնատար անձինք և այլն), ովքեր Գ.Կոստանյանին քննադատության են ենթարկել կամ նրա նկատմամբ իրենց բացասական վերաբերմունքը ցույց են տվել նաև նրա պաշտոնավարման ընթացքում։
Գրառմամբ անձանց անհատականացնող տվյալներ չեմ նշել, որպեսզի այն չդիտարկվի որպես վիրավորանք կամ դատախազի անզուսպ վերաբերմունք։
Պետական համակարգում աշխատած ցանկացած անձ վստահ եմ, որ զգացել է անընդունելի վարքագծի դրսևորումներ տարբեր մարդկանց կողմից, և այսօր տեսնում է նրանց «համարձակ» հրապարակային գործունեությունը, ովքեր ներկայանում են որպես խիստ հայրենասերներ կամ դեռևս իրենց ժամանակներից սկսած՝ կոռուպցիայի դեմ պայքարի առաջամարտիկներ։
Քննարկվող գրառմամբ մերօրյա իրականություն ասելով՝ նկատի եմ ունեցել Գ.Կոստանյանի շուրջ ստեղծված իրավիճակը, իսկ առարկայական երևույթների հավերժականության բացակայության մասին նշումս վերաբերվում է հենց այդ իրավիճակին և ցանկացած մեղադրանքի հարաբերականությանը։ Դատավարական մեղադրանքի հարաբերականության վերաբերյալ խոսքս, «երբեմն» գոյականի օգտագործումից ակնհայտ է, որ վերաբերում է առհասարակ մեղադրանքին, այլ ոչ թե կոնկրետ Գ.Կոստանյանի մեղադրանքին, քանի որ դրա հիմնավորվածության մասին ի պաշտոնե կարծիք հայտնելու իրավունք չունեմ, առավել ևս՝ դրա հիմքում ընկած փաստական տվյալներին չեմ տիրապետում և ընդհանրապես մեղադրանքին ծանոթ չեմ։ Առավել մատչելի հնչեցնելու նպատակով՝ մեղադրանքի հարաբերական լինելը կապել եմ նաև իրավագիտության՝ ճշգրիտ գիտություն չհանդիսանալու հետ՝ նկատի ունենալով, որ քրեական դատավարությունում ապացույցների գնահատումը երբեմն նաև հայեցողական գործընթաց է, ինչին պրակտիկ աշխատանքում բազմիցս ականատես ենք եղել։ Բացի այդ, չպետք է մոռանալ անմեղության կանխավարկածի հանրահայտ սկզբունքը, ինչի ուժով որևէ մեղադրանք չի կարող փոխարինել դատավճռին։
Այլ կերպ ասած, հրապարակային խոսքս ազատ արտահայտվելու իմ սահմանադրական իրավունքի իրացումն է, որով որևէ մեկին վիրավորելու կամ սատարելու նպատակ, ցանկություն չեմ ունեցել, եղել եմ զուսպ, այն զերծ եմ պահել քաղաքական կամ դատախազի պաշտոնի համար անհամատեղելի այլ երանգներից։ Նշեմ նաև, որ նույնիսկ տեղյակ չեմ, թե Գ.Կոստանյանի վերաբերյալ գործը ով է հարուցել, ով է քննում կամ ով է հսկող դատախազը։
Այսինքն, խոսքս քննադատվելու մտավախությունից ազատ լինելու արդյունք է, որն ընդամենը ուղղված էր իմ նախկին վերադասի քրեական հետապնդմամբ ոչ իրավաչափ, անթաքույց ուրախություն ապրող, արատավոր վարքագծի տեր մի քանիսին։ Ընդ որում, գրառումս հանդիսանում է որպես նման անհատների գործելակերպին պատասխան և իմ ներքին բարոյականության դրսևորման հետևանք։ Երկար տարիներ աշխատում եմ դատախազությունում և առավել քան վստահ եմ, որ համակարգում, անկախ ամեն ինչից, չի կարող բարոյականության չափանիշների այլ ընկալում ձևավորված լինել։
ՀՀ գլխավոր դատախազի պաշտոնից ազատվելուց ի վեր Գ.Կոստանյանին երբևէ չեմ հանդիպել, դատախազությունում գրեթե բոլորին է քաջ հայտնի, որ նրա հետ չեմ գտնվել ընկերական կամ մտերիմ փոխհարաբերություններում, բազմաթիվ ներկա ու նախկին դատախազների նման դատախազության տոնական խնջույքների սեղաններին երբեք նրան կենացներ չեմ ձոնել, նրա ընտանեկան կամ այլ մասնավոր առիթներին երբեք չեմ մասնակցել, օջախում երբեք հաց չեմ կիսել, այլ ունեցել եմ աշխատանքային լավ հարաբերություններ, սակայն, իր բոլոր թերություններով հանդերձ, հարգել և հարգում եմ նրան՝ առաջին հերթին իր արդարամտության և գրագիտության, համակարգում կոռուպցիայի դեմ իրական պայքարում հետևողականության, ենթակաների աշխատանքը պաշտաճ չափանիշներով գնահատելու կարողության համար։ Այս համատեքստում առավել քան անհասկանալի է ՀՀ գլխավոր դատախազի տեղակալ Ա.Հարությունյանի զեկուցագրի բովանդակությունը, ով նշածս հանգամանքներին լավ ծանոթ է և ում հանձնել եմ Գ.Կոստանյանի հետ որոշակի հարցերի կապակցությամբ ունեցած հակասական կարծիքների պատճառով իմ կողմից 2016 թվականի մայիսի 2-ին ներկայացված՝ Շիրակի մարզի դատախազի պաշտոնից ազատվելու վերաբերյալ դիմումը, որն այդպես էլ ՀՀ գլխավոր դատախազի կողմից չընդունվեց՝ իմ դիրքորոշման իրավացիության հաշվառմամբ, ինչը նույնպես գնահատել եմ որպես վերադասի արդարամտության դրսևորում։ Ընդ որում, Գ.Կոստանյանի մասին հակադիր կարծիք ունեցողներին երբեք բացասաբար չեմ վերաբերվել և նույնիսկ նրա պաշտոնավարման ընթացքում արված առանձին դիտարկումներ մասնավոր զրույցներում հավաստի եմ գնահատել, սակայն ներկայացրել եմ նաև նրա ունեցած առավելությունները։
Գրառումս առհասարակ որևէ մեկի հետ չէր կարող համաձայնեցված լինել, կամ կատարվել որևէ մեկի դրդմամբ, քանի որ դա ինձ համար վիրավորական կհամարեի, սովոր եմ առնվազն արտապաշտոնեական հարթությունում լինել առավել քան ինքնուրույն՝ անկախ ժամանակներից և հանգամանքներից։ Դրա բովանդակությունը համացանցային մի քանի կայքերում հայտնվել է ոչ իմ նախաձեռնության և ոչ էլ ինձ հետ նախնական կամ հետագա համաձայնեցման արդյունքում, իսկ ինքս շուրջ երեք տարի որևէ լրագրողի հետ շփում չեմ ունեցել։
Նշեմ նաև, որ հրապարակային խոսքս որևէ մեկի նկատմամբ ցանկացած տեսակի կաշկանդվածության հետևանք չի հանդիսանում, որևէ քաղաքական ուժի, ներկա կամ նախկին որևէ պաշտոնյայի, այդ թվում՝ նախկին կամ ներկա գլխավոր դատախազների նկատմամբ չունեմ որևէ կաշկանդվածություն, քանի որ կենսագրությունս ինձ նման առիթ չի ընձեռում, պետական ծառայության շուրջ 16 տարիների ընթացքում պաշտոնը երբեք չեմ օգտագործել կապեր ստեղծելու կամ նյութական առավելություններ ձեռք բերելու նպատակով։
ՀՀ գլխավոր դատախազության բնակչության
առողջության դեմ ուղղված հանցագործությունների
գործերով վարչության պետ, արդարադատության առաջին դասի խորհրդական Րաֆֆի Ասլանյան»։