ՆԳ փոխնախարար Արփինե Սարգսյանին չի հաջողվել սվաղել իրականությունը
2024-05-29 08:08:00

Հասկանալով, որ շատ կոնկրետ կարմիր գծեր են հատել՝ իշխանությունները լծվել են Սարդարապատում տեղի ունեցած անպատվության արդարացման գործին՝ փորձելով հանրությանը պարզաբանել, թե ինչու են ուժայինները Կաթողիկոսի նկատմամբ անհարգալից, նույնիսկ թուրքին ոչ հարիր պահվածք դրսևորել (նույն Թուրքիայում Պոլսո պատրիարքի նկատմամբ դրսևորվում է շատ հարգալից վերաբերմունք):

Մասնավորապես՝ սորոականի համարում ունեցող ՆԳ փոխնախարար Արփինե Սարգսյանը, գրեթե երկրորդելով Նիկոլ Փաշինյանին, հայտարարել է.«Արարողակարգի գործընկերների փոխանցմամբ՝ տվյալ պահին իրականացվել են ճշգրտումներ և ի սկզբանե հրավիրյալների ցանկում չի եղել, և հետևապես հարցը լուծվել է: Ցանկացած դեպք, այդ թվում այս դեպքը գտնվում է նախարարության հակակոռուպցիոն և ներքին անվտանգության վարչության մոնիտորինգի ուշադրության կենտրոնում: Եթե փաստերի համադրման արդյունքում գտնեն, որ կա ծառայողական քննության կարիք, ապա վստահեցնում եմ այն կլինի»:
Փոխնապարարի հայտարարության ֆոնին Մայր Աթոռի Տեղեկատվական համակարգի տնօրեն Տեր Եսայի քահանա Արթենյանն է իր հերթին իրավիճակը պարզաբանել՝ հայտնելով, որ իրականում Պետական արարողակարգի պատասխանատուին տեղեկացվել էր Վեհափառի այցի ժամի մասին: «Ուստի Սարդարապատում տեղի ունեցածը իշխանությունների կազմակերպած սադրանք էր»,-իրավիճակի վրա լույս է սփռել հոգևորականը:
Այսպիսով՝ ստացվում է, որ Վահե Ղազարյանի տեղակալի ներկայացրած արդարացումը պարզ մանիպուլյացիա է. ով որ պետք էր, նախապես տեղյակ է եղել կատարվելիքի մասին, ուստի ոստիկանների՝ Կաթողիկոսի նկատմամբ դրսևորած վերաբերմունքը չի կարող նկատվել որպես անտեղյակության հետևանք: 
Այլ բան, որ գուցե ՔՊ-ական իշխանություներն այնքան են համակարգի հերն անիծել, որ, ինչպես ասում են, մեկը մյուսից խաբար չի եղել, ինչն էլ հանգեցրել է նման իրավիճակի: Բայց սա շատ քիչ հավանական է՝ հաշշվի առնելով Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակն ու պրոցեսներում հոգևորականության ներգրավվածության փաստը, ինչը շատ վատ դրության մեջ է իշխանություններին գցել՝ Ոստիկանության պատիվը հողին հավասարեցնելով:
Խնդիրը ոչ միայն եկեղեցին է կամ եկեղեցականների հանդեպ իշխանությունների ունեցած վերաբերմունքը: Խնդիրը ՔՊ-ական իշխանության իմիջն է նաև արտաքին աշխարհի աչքում: Իշխանությունները չեն դադարում իրենք իրենց ու աշխարհին համոզել կամ ապացուցել, որ ժողովրդվարության ռահվիրաներ են: Բայց մի՞թե ժողովրդավարությունը ենթարդրում է հոգևոր ազգային կառույցի նկատմամբ նման վերաբերմունք նույնիսկ այն դեպքում, երբ եկեղեցին դեմ է հանդես գալիս ժամանակի իշխանության վարած ազգադավ քաղաքականութանը: Ուր մնաց խոսքի կամ խղճի ազատությունը, կարծիք ունենալու իրավունքն և այլն: Գուցե վաղը սկսեն արդեն հոգևորականների՞ն ծեծել, բանտարկել կամ սպանել այնպես, ինչպես դա անում էին բոլշևիկները, տրոցկիստները:
 Այս իշխանությունների համար չկան կարմիր գծեր, իսկ բոլոր նրանք, ովքեր օբյեկտիվորեն ընդիդմախոսում են ՔՊ-ին, ընդունվում են սվիններով:
Բայց մի՞թե այսկերպ հնարավոր է իշխանւթյուն պահպանել կամ ժամանակ ձգել:

Այս նյութը դիտել են - 1139 անգամ