2016-02-23 22:31:00
Օսկան Քոչարյան
Ստրուկը նա չէ, ում շղթայված են պահում, այլ նա, ով շղթաներ չունի, բայց շարունակում է ստրուկ մնալ: Հայաստանում էլ ստրուկներ կան: Կամավոր ստրուկներ, որովհետև դա նստած է նրանց էության մեջ, մարդու տեսակ է, վարվեցողության ձև:
Օրինակ, հիշենք Ամասիայի բնակիչ Էմիլին: Այս մարդը սահմանադրական հանրաքվեին իր փաստացի բնակության վայրը թողել, ոտքով Գյումրի էր հասել` ուրիշի փոխարեն քվեարկելու համար: Հետո դատարանը նրան օրենքով նախատեսված նվազագույն պատիժը սահմանեց` 600 հազար դրամ տուգանք։ Դատավարության ավարտին ընտրակեղծարարը խոստովանեց, որ տուգանքը վճարելու համար գումար չունի, ստիպված վարկ է վերցնելու: Այսինքն նրան ոչ ոք չի դրդել կեղծիքի, արել է սեփական նախաձեռնությամբ և այն խորին համոզմամբ, թե իր արարքը կգնահատվի երևութական ու աներևույթ տերերի կողմից:
Մեկ ուրիշին հիշենք, Ամիրյան փողոցում գտնվող նախկին Իսահակյանի անվան գրադարանի շենքը քանդող աշխղեկ Գրիշին: Երբ ակտիվիստները դեպքի վայր հասան ու փորձում էին արգելել պատմական արժեք ներկայացնող շինության կործանումը, այս Գրիշը բոլորից բարձր էր գոռգոռում, աջուձախ սպառնում էր հավաքվածներին, իսկ հետո նրանց ասաց. «Դուք շատ փոքր եք, որ կարողանաք կասեցնել քանդման աշխատանքները»:
Գրիշը ոչ քաղաքապետ է, ոչ գլխավոր ճարտարապետ ու ոչ էլ շենքի սեփականատերը: Նա կարող է հանգիստ սպասել, մինչև այդ վայրում առանձին շահեր ունեցողները ընդհանուր հայտարարի գան, որոշում կայացնեն և նոր անցնի իր գործին, բայց նա աշխղեկ լինելով հանդերձ նաև ստրուկ է: Անշղթա ստրուկ: Եթե անհրաժեշտ կլինի, պատրաստ է քարուքանդ անել ոչ միայն մի շենք, այլև ողջ մայրաքաղաքը, միայն թե իր արարքով հաճոյանա տերերին: Ու հիմա, երբ մենք խոսում ենք մեր աննախանձելի վիճակի մասին ու միշտ մեղադրում ենք իշխողներին, հիշենք նաև, որ այս երկրում ոչինչ չի փոխվի այնքան ժամանակ, քանի դեռ վատ տերերի կողքին ապրում են վատ ստրուկները: