2016-04-11 18:04:00
Ադրբեջանական կրակոցի հետևանքով ծանր վիրավորված և վիրահատված զինծառայող Արմենակ Առուստամյանը առանց հենակների չի կարողանում տեղաշարժվել:
«Հիմա էլ մեկ-մեկ ցավեր կան, բայց որ նայում ես շուրջդ ինչ է կատարվում, որ բոլորը խաղաղ իրենց գործին են, էս ցավերն էլ մեղմանում են»,- «Ա1+»-ի հետ զրույցում շեշտեց Արմենակ Առուստամյանը:
Վայոց ձորի Կարմրաշեն գյուղում բնակվող 20-ամյա երիտասարդը հիշում է, թե ինչ է տեղի ունեցել 2015թ-ի դեկտեմբերի 20-ին՝ Հադրութում։
«18 ամսվա ծառայող էի, դիրքերում՝ առույգ հերթափոխի ժամանակ իմ պարտականությունները կատարելու ժամանակ, հակառակորդը իր կողմից ականանետ կոչվող զենքով 60մմ-անոց զենքով կրակեց, եկավ այդ արկը մեր կացարանի դիմացը ընկավ՝ ինձանից մի 4 մետր հեռավորության վրա, իմ ընկերները նույնպես կացարանի դիմաց էին, ես և երկու հոգի հետս վիրավորվեցին այդ ժամանակ»,-պատմեց նա:
ԼՂՀ պաշտպանության բանակի ամփոփագրում սահմանային այս միջադեպի մասին ասվում էր, թե հակառակորդը շփման գծի հարավային՝ Հադրութի ուղղությամբ կիրառել է 122 միլիմետրանոց Դ-30 հաուբից հրանոթ։ Վիրավորների մասին այդ հաղորդագրության մեջ տեղեկատվություն չկար։
Մինչդեռ Արմենակը նշում է. «Ընկերներիցս մեկի թոքն էր վնասվել, մյուսի թևն էր, իսկ ես շատ վնասվածքներ ստացա, ոտքիս հատվածում երեք տեղից կոտրվածքներ կար, թոքիս հատվածում, որովայնս և մեջքիս հատվածում մի քանի տեղից բեկորներ էին մտել, այդ արկի բեկորները»:
Առաջին բուժօգնությունն Արմենակը ստացել է Մարտունիի հոսպիտալում: Այնուհետ ուղղաթիռով տեղափոխել են Երևանի Մուրացանի հիվանդանոց, որտեղ էլ մնացել է շուրջ մեկ ամիս: Նա պատմեց նաև այստեղ տեղի ունեցածի մասին.
«Երևանի հոսպիտալում սկզբից 4 ոտանի խադունոկ տվեցին, որպեսզի կարողանամ դրանով քայլեմ, չէի կարողանում քայլել, բայց դրա համար վերցրեցին իմ մոր անձնագիրը, որ հետագայում այդ խադունոկը ես իմ հետ չբերեմ տուն կամ եթե կոտրվի, դրա համար փոխհատուցեմ: Մայրս էլ դպրոցում է աշխատում անձնագիրը նրան պետք էր, գնաց որ վերցնի, ասեցին այդ խադունոկը բերեք, որ անձնագիրը տանք, մայրս էլ ասեց, որ տղաս դրանով է քայլում է, ո՞նց հետ տամ, ասեցին չէ չենք կարող դա ձեզ տալ»: