Ոնցա ֆազերս քցում, ոնց եմ կատաղում էս հայկական ցուցամոլությունից...
2016-05-01 03:09:00
Այս նյութը դիտել են - 2208 անգամ
2016-05-01 03:09:00
Ոնցա ֆազերս քցում, ոնց եմ կատաղում էս հայկական ցուցամոլությունից:
Ցույց են տալիս Քյարամի ընտանիքին, բոլորս էլ գիտենք ինչ պայմաններումա մահացել մեր զինվորը, գոնե մոտավոր պատկերացում ունենք, թե ինչ ապրումներ ունեն իրա ծնողները, չնայած չէ, հաստատ ոչ մեկս էլ չենք պատկերացնում, ու էդ մարդիկ թողնելով իրենց ցավը, թողնելով էդ անասելի կորստի ցավը ստիպված են նայել տեսախցիկներին, ասել շնորհակալություն որ իրանց սառնարան են նվիրել, ասեն մերսի, որ իրանց տունը վերանորոգում են, կամ եսիմ ով, եսիմ որտեղից եսիմ ինչա ուղարկել.... շնորհակալություն ինչի համար, որ որդին կյանքը տվելա նրա համար որ էդ նվեր անողը հանգիստ քնի.... կարողա ես մի քիչ ավելի քիչ եմ արել, կամ մյուսը կամ էն մյուսը... բայց չեմ ստիպում էդ մարդկանց ցավը խեխտելով ժպտալ ու ասել մերսի... խի պետքա տղերքը զոհվեին, որ իրանց ընտանիքների հանդեպ ուշադրություն ցուցաբերվեր... էնքան անպատասխան ու սիրտը ճաքելու աստիճանի ցավոտ «խի»-եր կան էս պատմությունների մեջ, մարդ ուղակի գժվումա..