Ուզում եմ մի դեպք պատմել Գոհար Գասպարյանի մասին, որն իսկապես ինչ որ չափով կբնորոշի նրան այս անգամ որպես մարդու,,, 
Գոհար Գասպարյանը ընդգրկված էր Գլինկայի անվան հերթական միջազգային մրցանակաբաշխության ժյուրիի կազմում,,
Նախասրահում նստած էին Գոհար Գասպարյանը ,Իրինա Արխիպովան և էլի ուրիշներ,,,,Հանկարծ Գոհարը դիմում է Արխիպովային և ասում.
---Ира ,нука вставай,стой ели,,
Ով լսել է Գոհարի խոսակցական տեմբրը ,անշուշտ կհիշի մի տեսակ նրա քաղցրահնչյուն ընդգծված շեշտերով բարբառային հայերենը ,լեզվաարտաբերման յուրահատուկ երանգը,,,,,
Իրան՛Արխիպովան սկզբում չի հասկանում, ինչ է Գոհարի ուզածը, Գոհարն այս անգամ նորից է կրկնում իր ասածը,
----Стой ели, крутись ,
Իրինա Արխիպովան աշակերտի նման ենթարկվում է Գոհարի պահանջին և զարմացած նայում նրա վրա ,
---Сядь ---ասում է Գոհարը և լռում ,, 
Ներկաների համար անհասկանալի է մնում Գոհարի ասածը ,,
Հաջորդ օրը Գոհարը Իրինային է նվիրում մի շքեղ բեմական զգեստ,որ մի գիշերվա ընթացքում ինքն էր կարել ,,,,
Արխիպովան պաշտում էր Գոհարին և իր 60 ամյակին կազմակերպած հանդիսավոր երեկույթին հագնում է Գոհարի նվիրած զգեստը,,, 
Եվ ոչ միայն Իրինա Արխիպովան էր պաշտում նրան,,, Ամբողջ աշխարհն է հոդնկայս ծափահարել նրան,,, նրա կատարումներից շատերը դեռևս մնում են չգերազանցված,
Իսկ նրա՛ որպես իսկական ԱՍՏՂԻ փայլը մշտապես և հավիտենապես է փայլելու,,,

Մարիետա Բադալյանի ֆեյսբուքյան էջից