Ո՞վ է արդարության ետևից վազողը, մա՞րդը, որ մեղավոր է, թե՞ Աստված, որ դատելու է...
2016-05-31 03:47:00
Այնպես չարեցիք, որ մարդ ուրախանա, որ մարդ հանգիստ սրտով տոն ապրի, ուրախություն, հպարտություն զգա... Տարոնը, ով քաղաքագլուխ է յանմ աշխատում ասում է՝ զբոսայգիներ բացեցի, խաղահրապարակներ բացեցի, որ մեր քաղաքացիները լավ զգան: (Տարոնին վերջապես շնորհակալություն բառը արտասանել տվեք մի քանի հարյուր անգամ, թող այդ բառը ճիշտ արտասանել սովորի)... 

Տեսնես, Տարոնը քաղաքացի ասելով ինչ է հասկանում, այն, որ այսօր Նժդեհի արձանի բացման արարողության ժամանակ մուտքը փակ էր քաղաքացիների առջև, թե՞ քաղաքացին իրենք են, ովքեր Երևանի գլուխն էլ կերան, Հայաստան աշխարհինն էլ: Նայում եմ Սերժիկին, ով ճոռոմաբանում է. սիրտս կանգնում է, էս ի՞նչ «հրաշալի» տողեր են՝ արտաքինը ցնցող, ներսը ողբ: Տեսնես Սերժիկը ինչի վրա է այդքան ուրախ, այն, որ մոտ 100 զոհ տվեցի՞նք, թե 800 հեկտար «անպիտան» հողեր կորցրեցինք...

Միևնույն է չեմ հասկանում զոհված մեր հերոս տղաների ծնողներին, ովքեր կորցնելով ամենակարևորը, այսօր Սերժիկի ձեռքից հետմահու մեդալ են առնում: Իհարկե ներեք ինձ Ձեզ չհասկանալու համար, բայց ես այլ տեսանկյունից եմ նայում, որովհետև պատերազմի ժամանակ զոհված հերոսը իմն է, մերն է, ով կռիվ է տվել հողի, երկրի համար, իմ փոխարեն, մեր փոխարեն, բայց նույն սերժիկնոցի բիսետկում թառած ՀՀԿ-ն ջահել-ջուհուլը այդ օրերին թաքնվել էին, թե՞ մեր էր դրանց բերել, մյուսներին ոչ... շարմազանովներն ու աշոտյանները Նժդեհի արձանի բացման ժամանակ քիչ էր մնում պար խաղային... տեսնես ինչի վրա էին այդքան ուրախ, կարմիր խնձորը դեմ տայիր, չէր մտնի բերանները: Իսկ էն հաբրգած մասն էլ տժժում էր ապրիլյան օրերին:

Այս պատերազմի առաջին մեղավորը ինձ համար Սերժիկն է, այո՛, որովհետև չունեմ երկրիս ճակատագիրը որոշող ուրիշ մեկը, իսկ այդ մարդը խորտակել է մեր երկրի ճակատագիրը... թողել բախտի քմահաճույքին... ու այն ինչ կատարվում է այսօր սուտ է, ավելին՝ կործանարար... մեղավորի ձեռքից մեդալ առնելը, ինչքանով է հավատ ներշնչում, ինչքանով է այդ մարդը հասկանում զոհված հերոսի ծնողներին, ում ձեռը սեղմելով մեդալ է հանձնում... Այդ հերոս տղաների ընտանիքներին նայեք, բոլորը թշվառության մեջ հազիվ գոյատևում են, իսկ ՀՀԿ-ները շարունակում են թալանել ու խորտակել երկիրը, մեր երկիրը... ու ցավոք մենք կարծես սովորել ենք, որ ձևը այդպես է, և ինչ լինում է սուսուփուս տանում ենք, հարմարվում չարին...

Ո՞վ է արդարության ետևից վազողը, մա՞րդը, որ մեղավոր է, թե՞ Աստված, որ դատելու է... իմ Աստված իմ դատավորն է, թո՛ղ Աստված ինձ դատի... մնացածի հերն էլ անիծած..

Արթուր Հայրապետյան
Այս նյութը դիտել են - 1498 անգամ