Ջհանգիր Լֆիկյան

«Ժուչոկագործ» Ռաֆիի ողբերգական ապագայի վերաբերյալ

 Հետաքրքիր երկիր է Հայաստանը հանրապետականների գլխավորությամբ: Ամբողջ քաղաքներ ու մարզեր վերածվեցին որջերի, գողականն այնտեղ փոխարինեց նժդեհականությանը, ընդ որում` խոսքը ոչ ճիշտ գողականի մասին է, քանզի իսկական գողականին խորթ են խուլիգանությունը, գործ տալը և այլ անպարկեշտ արարքները: Վարդանիկը Գյումրիում, Դարբինյանը` Վանաձորում, Լիսկան` Սյունիքում: Այս զուլումը քիչ էր` Երևանում էլ Շարմազանով ունենք Աշոտյանի հետ միասին, մի հատ էլ Տարոն Մարգարյան: Սա էլ քիչ էր` հիմա էլ Գեղարքունիքն է վերածվում մի խայտառակ որջի, բայց, ի տարբերություն Գյումրու կամ Վանաձորի, ավելի անբարոյական, քանզի Գեղարքունիքի որջատերը, ինչպես նրա կյանքն է հուշում և ինչպես ասում են նրա մտերիմները, ծնվել և մեծացել է ոչ բարենպաստ պայմաններում (բարոյականության տեսանկյունից):

Սեպտեմբերի 8-ը Գեղարքունիքի մարզպետ Ռաֆիկ Գրիգորյանի համար երջանիկ օր էր. այդ օրն իր հրաժարականի մասին հայտարարեց ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը: Բայց ինչո՞ւ էր այդ օրը երջանիկ նաև Գրիգորյանի համար: Սա, հավանաբար, նաև ոչխար է, քանզի միայն ոչխարը կարող է ինչ-որ մեկին գաղտնի ձայնագրել, հետո տանել վերադասին, բայց դա դեռ, մեր մեջ ասած, հեչ... հետո էլ մարզով մեկ խոսել, թե էդ ես էի, որ Հովիկին «զապիս» արի, տարա Սերժի մոտ, Սերժն էլ լսեց ու գործից հանեց: Մարդկանց իրենց կամքին հակառակ ձայնագրելն արդեն անբարոյականություն է, իսկ այդ մասին հրապարակավ խոսելն ու պարծենալը` ոչխարություն:

Թե որն է պատճառը, որ «ժուչոկագործ» Ռաֆիկը չի սիրում նախկին վարչապետին` հայտնի չէ: Հայտնի է, որ, ըստ մարդկային բարոյականության նորմերի, նա պետք է որ շատ սիրեր նրան, քանզի նախկին վարչապետը, որը ժամանակին աշխատում էր փոխվարչապետ և տարածքային կառավարման նախարար, սրան թույլ տվեց տառացիորեն լափել նորվեգական հսկայական գրանտը: Պատմությունն այսպես էր. նորվեգացիները, լինելով անլուրջ ժողովուրդ, Հայաստանին ինչ-որ խողովակաշարեր են նվիրում, որոնք պետք է տեղադրվեին Գեղարքունիքում և ծառայեյին հայ ժողովրդին որպես ջրի մատակարարման միջոց: Ռաֆիկ Գրիգորյանն այն ժամանակ մարզպետարանի գյուղվարչության պետն էր և կարողացավ թալանել այդ խողովակաշարերը, մի խոսքով՝ տարավ և դրանք օգտագործեց իր սեփական հէկի կառուցման համար իր հայրենի գյուղում` Գեղարքունիքի Ձորագյուղում:

Դրանից հետո Ռաֆիկ Գրիգորյանը գնաց Ազգային ժողով, հետո դարձավ մարզպետ: Ըստ օպերատիվ տեղեկությունների` նրա կարիերայի յուրաքանչյուր փուլն սկսվել և ավարտվել է «ժուչոկագործությամբ»: Հիմա էլ նա հսկայական գումարներ է սարքում, հատկապես ԾԻԳ-երի միջոցներով, հատկապես գյուղատնտեսության ոլորտում: Այսինքն՝ դուրս են գրվում հսկայական գումարներ գոյություն չունեցող գյուղատնտեսական կոոպերատիվների համար, որոնք չեն դառնում ոչ սելիտրա, ոչ սերմնացան, ոչ էլ դիզվառելիք:

Ըստ օպերատիվ տեղեկությունների` Ռաֆիկ Գրիգորյանը նաև Բարսեղ Բեգլարյանի սեփականատերն է: Համենայն դեպս, նա ասում է. «Բարսեղն իմ ֆլեշկան է», որից կարելի է ենթադրել, որ իրոք Ֆլեշի Բարսեղի խազեինը ոչ թե նախագահ Սարգսյանն է, ինչպես ընդունված է կարծել, այլ հենց Գեղարքունիքի մարզպետը: Բացի այդ, կրկին ըստ օպերատիվ տվյալների, Ֆլեշի Բարսեղը նաև մարզպետի համար կատարում է ռադիոհաղորդիչի կարևորագույն գործառույթ, առանց որի այսօրվա հանրապետականները կյանք չունեն: Համենայն դեպս, հենց պրն Գրիգորյանն է հայտարարում, թե «Բարսեղն իմ ուզած կուտը տեղ է հասցնում»:

Այժմ` գլխավորի մասին: Իսկ գլխավորն այն է, որ Սևանում քաղաքացիական պատերազմ է հասունանում: Մարզպետ Գրիգորյանը թշնամացել է գործող քաղաքապետ Ռուդիկ Ղուկասյանի հետ, որը համարվում է նախկին վարչապետի մարդը և որն առաջադրվել է թեկնածու հենց Հովիկ Աբրահամյանի խոսքով: Եվ պրն Գրիգորյանը երդվել է նժդեհականության ամենասուրբ գաղափարներով, որ Բարսեղի միջոցով վերացնելու է Աբրահամյանի բոլոր կադրերին իր մարզում: Այդ բացառիկ նպատակին հասնելու համար նա ամենօրյա «սխոդկաների» է մասնակցում «Հակոբի մոտ» կոչվող վետերոկում, որտեղ մարտավարական հարցեր է քննարկում Ղուկասյանի մրցակցի, Ֆլեշի Բարսեղի մարդկանց և Ազգային անվտանգության ծառայության մարզային ղեկավարության հետ: Այսօր Ռուդիկ Ղուկասյանին արդեն բերման են ենթարկում քննչական բաժին, վաղը, հավանաբար, գործը կբարդանա: Ռուդիկ Ղուկասյանն էլ, բնականաբար, չի համաձայնի քավության նոխազ դառնալ, նա էլ է մարդ, թեպետ այսօր չունի հովանավոր, բայց, հավանաբար, կունենա բոլորի դեմ հազարումի ասելիք: Քանի որ խողովակն այն բանն է, որ ոչ ոք մենակ չի կարողանա մարսել, հակառակ դեպքում այն դուրս չի գա լափողի քամակից, ինչը կհանգեցնի ողբալի հետևանքների: Այնպես որ՝ կոնֆլիկտը շարունակության մեծ պոտենցիալ ունի:

Մենք կհետևենք հանրապետականների այս քաղաքացիական պատերազմին Սևանա լճի ափերին, ծովի մակերեսից 2000 մետր բարձրության վրա, և ուզում ենք հուսալ, որ այն մաքսիմալ արյունալի կլինի: Դե, ինչ արած, եթե հայ ժողովուրդն ի վիճակի չէ ազատվել ՀՀԿ-ից, գոնե ՀՀԿ անդամներն իրենք իրենց ոչնչացնեն իրենց իսկ կամքով:

shame.am