Փողն է դառնալու այն հիմնական չափորոշիչը , որ խաղալու է ռեյտինգային ընտրություններում ...
2017-03-01 22:48:00
2017-03-01 22:48:00
Չնայած 2017-ի ընտրություններն իրենց նշանակությամբ պատմական պետք է համարել` բառիս բուն իմաստով, սակայն , փաստ է, որ դրանք ներկա դրությամբ այդպիսին չեն ընկալվում ոչ միայն բնակչության կողմից, այլև, որ կարևոր է, հենց ընտրական պրոցեսներին մասնակից ուժերի ու քաղաքական գործիչների, ինչը չի կարող անհանգստացնող հանգամանք չհամարվել:Այս նյութը դիտել են - 3495 անգամ
Երբ հայտնի դարձավ, որ նոր Ընտրական օրենսգիրքը բացի համամասնական ընտրակարգից սահմանում է նաև «ռեյտինգային» կոչվող ընտրակարգ, շատերը սկսեցին անհանգստություն հայտնել առ այն,որ վերջինս գալու է շտկումներ մտցնելու ընտրական ողջ պրոցեսում` ապականելով այն ծայրից ծայր:
Ինչպես կյանքն է ապացուցում,անհանգստություն հայտնողները դեռ այն ժամանակ արդեն չէին սխալվում:
Բանն այն է , որ խնդիրը ոչ միայն ընտրությունների անցկացման որակի մեջ է , որն , ինչպես արդեն իսկ կարելի է համոզվել , վատթարագույներից է լինելու , այլև քաղաքական հայտ ներկայացրածների , քանի որ ուսումնասիրելով ռեյտինգային ընտրակարգով առաջադրվածների մեծամասնության կենսագրությունն ու անցած կյանքի ուղին` կամա - ակամա գալիս ես այն եզրահանգմանը , որ ոչ մի լավ բան սպասել ուղղակի չի կարելի :
Արդյունքում` ունենք այն, ինչին ականատեսն ենք դառնում հիմա:
Չկա որևիցե իրական գաղափար , չկա որևիցե քաղաքական իդեա , որով կարող էին ժողովրդին ներկայանալ համապատասխան թեկնածուները :
Իսկ սա կարող է նշանակել մեկ բան :
Առաջիկայում փողն է դառնալու այն հիմնական չափորոշիչը , որ խաղալու է գլխավոր դեր հատկապես ռեյտինգային ընտրություններում ` մանավանդ, որ արդեն իսկ շատ ռեյտինգային թեկնածուներ պատրաստակամություն են հայտնել յուրաքանչյուր ձայնի համար նույնիսկ 100 դոլար վճարել:
Ցանկացած նորմալ մարդու մոտ, սակայն, մի շատ բնական հարց կարող է առաջանալ` որքանո՞վ կարելի է այս ամենն արդարացված համարել մի երկրում , որը ոչ միայն տնտեսապես խայտառակ վիճակում է գտնվում , այլև ակամա հայտնվել է պատերազմական իրավիճակում , մի իրավիճակում է գտնվում, երբ մի կողմից` թշնամին չի դադարում իրական սպառնալիքներ ստեղծել սահմանին , մյուս կողմից` զինված ուժերն էլ մշտապես զենք-զինամթերքի հետ կապված խնդիրներ ունեն :
Դե հիմա թո՛ղ ասեն` որպես կաշառք տրվող փողերով քանի՞ մարտական տանկ ու որքան զինամթերք կարելի կլիներ ձեռք բերել ու ինչ կարգի խնդիրներ կարելի կլիներ մեկ հարվածով լուծել :
Փոխարենը փողերը « քամուն տալու » ու իբր դրանք սեփական քաղաքական կարիերային ծառայեցնելու՝ առատաձեռն մեր պատգամավորացուները շատ ավելի ճիշտ կանեին՝ իրենց այդ միջոցները հատկացնեին նույն բանակին :
Ցավոք , այն , ինչ կատարվում է Հայաստանում այսօր , վկայում է ընդամենը մեկ բանի մասին:
Քաղաքական վերնախավը ,համենայնդեպս, դրա մեծմասը , հստակորեն չի գիտակցում պետություն ասվածի արժեքն ու նշանակությունը՝ նմանվելով անհայրենիք մի գոյացության , որի նպատակը փող աշխատելն ու քաղաքականապես վերարտադրվելն է:
Ցավալի, բայց անհերքելի մի իրողություն է:
Գայանե Մանուկյան