Հայելին միստիկական եւ հանելուկային առարկա է: Հնագույն ժամանակներից դրանք օգտագործվել են հանդերձյալ աշխարհ տեղափոխվելու կամ ճակատագրի կանխագուշակման համար: Ուժի առարկան ի զորու է արտացոլել մարդու մտքերն ու զգացմունքները, ուստի հայելու առաջ որոշ գործողություններ ու մանիպուլյացիաներ ոչ միայն անցանկալի են, այլ վտանգավոր:

Բառեր, որոնք չի կարելի ասել հայելու առջեւ

«Ես վատ եմ զգում»:

Հաճախ չարության, վիրավորանքի կամ զայրույթի ժամանակ մենք նայում ենք հայելու մեջ եւ խղճում ենք ինքներս մեզ, բայց դա չափազանց վտանգավոր է: Քանի որ ուժեղ ազդակով ասված խոսքերն արձագանք են գտնում այլ աշխարհներում եւ ունակ են բումերանգի նման  վերադառնալ՝ ձգելով այն բոլոր վատ բաները, որոնց մասին մտածում ենք այդ պահին:

«Ցավում է»:

Ցավը կորստի անկանխատեսելի աղբյուրներից մեկն է, որը կարող է խոսողի համար հիվանդություն բերել: Ցավի հետքը կարող է երկար ժամանակ հետապնդել մարդուն՝ չթողնելով լիարժեք ապրել:

«Ես տգեղ եմ»:

Սա վտանգավոր պնդում է, որը հարկավոր է բացառել սեփական խոսքից: Այդպիսի բառերը մարդուն հաճախ են փոխում՝ ինչպես արտաքուստ, այնպես էլ ներքուստ: Հոգին, որը ինքնին կատարյալ է, տառապում է նման արտահայտություններից, սկսում է ցավ ապրել եւ ծնել անդառնալի հետեւանքներ՝ փոխելով մարդու բնավորությունը դեպի վատը:

«Ես հիմար եմ»: 

Վտանգավոր խոսքեր են, եւ դրանց արտաբերման իմպուլսը կարող է իսկապես ազդել հիշողության վրա, գիտելիքների հարցում դժվարություններ եւ պարզ խնդիրներ լուծելու անկարողություն առաջացնել:

«Ես աղքատ եմ»:

Այս խոսքերը նույնպես ունակ են կյանքում  ֆինանսական դժվարություններ եւ մշտական անհաջողություններ առաջացնել: Բացառեք այդ խոսքերը՝ փոխարինելով դրանք «ես հաջողակ եմ, ինձ մոտ ամեն ինչ կստացվի» բառերով:

«Սարսափելի է/ Սարսափ»:

Այս խոսքերն արգելված են եկեղեցու կողմից, քանի որ դրանք աղետներ ու դժբախտություններ են ձգում: Եթե չեք ցանկանում, որ ձեր կյանքը մշատպես կազմված լինի վախերի, անհաջողությունների  դեմ պայքարից՝ մոռացեք այդ արտահայտության մասին:

«Տխուր եմ»:

Լինում են պահեր, երբ թախիծն իսկապես պատում է: Յուրաքնաչյուրը հակված է ապրումների, սակայն անողջամիտ է ինքդ քեզ խղճալը՝ մոռանալով հաջողությունների ձգտման մասին: Այն պահերին, երբ տրամադրությունը հավասարվում է զրոյի՝ օգտագործեք բոլոր հասնալի միջոցները՝ ինքդ քեզ խղճալու ավերիչ գործողությունից ձերբազատվելու համար:

«Ես պետք չեմ»:

Այդ ահավոր արտահայտությունն ասողին այն կարող է լիակատար մենության մեջ թողնել, այնպես որ՝ հայելու առջեւ անգամ մի համարձակվեք այդ մասին մտածել: Նման միտքը կարող է ավարտվել սիրելիի հեռացումով, հարազատների երես թեքելով եւ ինքնդ քո նկատմամբ հավատի կորստով:

«Ինձ ամեն ինչ զզվեցրել է»:

Նման բառերը կարող են փոխել ոչ միայն կյանքը, այելեւ մարդու աշխարհհայացքը: Դրանք կարող են անգամ վնասել ուժեղ կենսադաշտով կենսուրախ մարդկանց: Հուսահատության պահին պետք է ոչ թե բացասկան եզրահանգումներ անել, այլ փորձել ուղղել սխալները:

«Մահ»:

Այդ բառը սարսափելի սադրիչ ուժ ունի: Հայելու առջեւ, հատկապես՝ սեփական աչքերի արտացոլանքի դեպքում, դուք կարող եք դժբախտություններ ձգել:

Բացասականի արձագանքները լցնում են տարածությունը, իսկ թուլությունը, ինչպես մագնիս, ձգում է բացասական էներգիան: