- 2024-12-19 11:12:00Հայաստանն ունի անվտանգային երաշխիքների, այլ ոչ թե ինչ-որ հայամետ բանաձևերի կարիք
- 2024-12-14 14:04:00Հովիկ Աղազարյանը պահանջում է արտահերթ ընտրություններ
- 2024-12-13 17:36:00Արարատ Միրզոյանը կարող է կիսել Զոհրապի դառը ճակատագիրը
- 2024-12-06 12:01:00Հրազդանում Սասունի տղեն Կադիրովն է, իսկ ինքը՝ հող հանձնողը
- 2024-12-05 16:56:00Վահան Կոստանյանն ընդունել է, որ «Գարեգին Նժդեհը ֆաշիստ է»․ սկանդալային միջադեպ 168 zham
- 2024-12-02 23:58:00«Չաղ Ռուստամի» կեղտոտ գաղտնիքը. ո՞ր հայտնի իշխանավորներն են իրականում կանգնած «Ֆազի» սպանության հետևում
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Newsline.am-ի զրուցակիցը Սորբոնի համալսարանի քաղաքագիտության դոկտոր Հայկ Մարտիրոսյանն է։
1992թ.-ի մայիսի 9-ին ազատագրվեց Շուշին, ինչը բեկումնային հաղթանակ էր։ Այդ օրը համայն հայությունը նշում է այդ հաղթանակը, բայց երկրի ներսում չկա նախկին հավաքական իշխանությունն ու ոգին, որի պայմաններում ձեռք բերվեց 90-ականների հաղթանակը։ Ինչո՞ւ, ե՞րբ և ինչի՞ հետևանքով մեր մեջ առաջացավ այդ բացը։
Հավաքական իշխանություն ԽՍՀՄ անկումից ի վեր Հայաստանում չի եղել: Չկար և ութսունութի շարժման օրերին, չի եղել և դրանից հետո: Փոխարենը կար ոգի՝ որի մասին խոսում եք: Եվ այն կա և այսօր: Եթե չլիներ այդ ոգին՝ պատանի զինվորներն աննկարագրելի հերոսություններ չէին գործի, առանց ոգու ամենալավ զինված մարտիկն էլ վերածվում է դասալիքի: Բայց հասարակության մեջ բաց, անշուշտ, կա, և դրա պատճառը վերնախավի փտածությունն է ու համակարգի արմատական կոռումպացվածությունը:
Պետք է փոխել պետական մեքենայի ողջ կառույցը, մենթալիտետը, դնել ազգային-իրավական հասարակության հիմքերը, և միայն այդ դեպքում ոչ միայն ճակատի ոգին կլինի բարձունքում, այլև՝ հաղթանակի համար կարևոր երկրորդ բաղկացուցիչը՝ թիկունքի միասնությունը՝ հենված արդար և իրավական հասարակարգի վրա:
Ղարաբաղի անկախության ճանաչման գործընթացի ակտիվացմանը զուգընթաց ակնհայտ ակտիվություն նկատվեց նաև միջազգային հանրության արձագանքներում։ Դուք ներկայիս պայմաններում տեսնո՞ւմ եք Ղարաբաղը խաղաղ ճանապարհով բանակցությունների սեղանի շուրջ վերադարձնելու ռեալ շանս։
Ո՛չ, չեմ տեսնում, և բոլոր նրանց, ովքեր հավատում են դրան՝ համարում եմ իրականությունից դուրս հարթություններում անրջող քաղաքացիներ: Ինձ համար անգամ մի տեսակ վիրավորական է այդ աստիճան խավարում խարխափող մարդկանց ներկայությունն այս երկրում:
Խաղաղ ճանապարհով բանակցությունների սեղանի շուրջ Հայաստանը կարող է հայտնվել միայն մի դեպքում՝ երբ այդ մասին խնդրի Ադրբեջանը: Որքանո՞վ է դա հավանական՝ թող մտածեն բոլոր նրանք՝ ովքեր մի փոքր պատմություն գիտեն, կամ անգամ նրանք՝ ովքեր չգիտեն, բայց տիրապետում են գեթ մի կաթիլ տրամաբանության:
Ո՞րն է, ըստ Ձեզ, այն կարևոր հրամայականը, որն այսօր դրված է Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի առջև։
Ամենակարևոր հրամայականը հասարակության ներսում առկա երկու քաղցկեղատիպ երևույթներից ազատումն է: Առաջինը, անշուշտ, ինչպես արդեն ասացի, փտածության վերացումն է հասարակարգից: Դրա համար կտրուկ քայլեր են պետք, որ կարող է կամ իշխանությունն ինքը կատարել, կամ էլ՝ ժողովուրդը: Երկրորդը՝ կեղծ խաղաղասերների, խաղաղություն մուրացողների, իրականությունը չտեսնողների, չիմացողների, միջազգային հանրության առջև դարձյալ թղթե շերեփով ծնկողների, նույն այդ՝ որպես մեկ միասնական միավոր գոյություն չունեցող «միջազգային հանրությունից» սարսռողների և զիջումների մասին խոսողների ու բանակցությունների վերսկսմանը ձգտողների լիակատար դուրսմղումն է հասարակական դիկսուրսից:
Դրանք մարդիկ են, որոնք կամա թե ակամա՝ հինգերորդ շարասյան դեր են խաղում և անում են դա մի իրավիճակում, երբ սպառնալիքն ակնհայտ է ու անխուսափելի:
Անհրաժեշտ է գիտակցել և հասկանալ, որ պատերազմը հայկական կողմի ընտրությունը չէ, և երբ երկխոսության բոլոր ճանապարհներն անհերքելիորեն սպառված են՝ չի մնում ոչինչ, քան՝ պատրաստվել պատերազմի: Եվ խոսել հնարավոր զոհերից, կորուստներից, դրանց հնարավոր ահռելիությունից՝ դարձյալ դավաճանության է հավասարազոր: Կենաց ու մահու մենամարտում սեփական կյանքը փրկել կարելի է միայն թշնամուն դրանից զրկելով:
Եթե այդ պահին մտածես վերքերիդ մաքրության, կամ սպիտակ ձեռնոցներով գոտեմարտելու մասին՝ անպայմանորեն կհայտնվես սպիտակ պատանքի մեջ: Ապրիլյան հարձակումը ցույց տվեց, որ գործ ունենք հաշտության գաղափարն անգամ չընդունող թշնամու հետ, որ երազում է Հայաստանի և ընդհանրապես հայկական տարրի իսպառ վերացման մասին: Եթե կային հարյուրամյակ առաջվա պատմությունը մոռացողներ՝ ապա նրանք պետք է գոնե այժմ խելքի գան: Նման պայմաններում այլընտրանք, քան ամբողջ ռեսուրսով կենտրոնանալ առաջիկա պատերազմի վրա, ցավոք, չկա: Եվ ստեղծված իրավիճակում կա միայն մի ելք՝ հաղթանակ:
Անի Եղիազարյան
Սինանյանը «պայթեցրեց» Փաշինյանի փուչիկը. «168 »
Եթե ես լինեի Արցախի նախագահը
Հարցազրույց` դպրոցի շրջանավարտի հետ
Որտեղ է ստում Նիկոլ Փաշինյանը.50 միլիոնի հետքերով.Մեսրոպ Մանուկյանի պարզաբանումները.Hayeli
Մանկավարժ Նատաշա Պողոսյանի դիմանկարը
Ո՞վ է Աննա Հակոբյանը, որ կառավարությունում գրասենյակ է բացում. Ռիտայի վրա էինք ծիծաղում, խեղճ կնիկն ի՞նչ էր անում.1in
Մարդիկ իրենց միասեռականությունը արդարացնում են աթեիստ երեւալով. Hayeli
Գիսանե Պալյանը՝ Շուշան Պետրոսյանի հետ օնլայն ընդհարման մասին .«Ժողովուրդ»
Երբ աշակերտն է հարցազրույց վարում ուսուցչուհու հետ
ՎԻԳԵՆ ՆԱԶԱՐՅԱՆԸ ՀԱՐՑԱՔՆՆՎԵԼ Է ԼՈՒՐՋ ՀԱՆՑԱԳՈԾՈՒԹՅԱՆ ԳՈՐԾԻ ՇՐՋԱՆԱԿՆԵՐՈՒՄ․ ՆԱ ԱԶԱՏՈՒԹԱՆ ՄԵՋ Է «Հրապարակ»
Որտեղի՞ց ՀՀ ոստիկանության անձնագրային և վիզաների վարչության պետ Մնացական Բիչախչյանին այդքան գումար. «ՀԺ»
Լավ է` Նարեկացուն չի հասել, կամ Մխիթար Գոշին` վկայելու համար հայերիս բռնարար բնույթը
Ինձ դուր չեկավ ոստիկանների մոտեցումները քաղաքացիների նկատմամբ. Վալերի Օսիպյան Armtimes
Դու կգաս իմ մոտ, կասես՝ Ստեփան ջան, ախպերս գործդ փոխի.Ստեփան Հովակիմյան. Lragir
Շատերն են փորձել և փորձում խցկվել մեր հարաբերություններում, բայց հետո կամ քթերն է տրորվել, կամ ականջները կարմրել. NewsBook
ՀՀ ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանի պատասխանը NEWS.am լրատվական կայքի հարցերին
Փուլեր, որ անցնում է մարդը հանցագործություն կատարելուց առաջ Lragir
Եթե շտեմարանները հանվեն, համատարած անգրագիտություն կտիրի. Փառանձեմ Մեյթիխանյան Hraparak
Կոռուպցիայի դեմ պայքարում ունենք օբյեկտիվ, անկաշառ և համարձակ քննիչներից կազմված ծառայություն. ՀՔԾ պետի տեղակալ «Արմենպրես»
Որոշել են դադարեցնել պրիմիտիվ հարձակումները և կայքն են թիրախավորում. Շողեր Մաթևոսյան Newsbook
Պետական շատ պաշտոնյաներ կան, որոնց հայտարարագրած ու իրական եկամուտը սարերի-ձորերի տարբերություն է տալիս «Հրապարակ»
«Իրատես» Օրը կգա, բարին հետը. Հովհաննես Մանուկյան
Նրանք բեմի վրա էին եւ իշխանության սցենարն էին խաղում « Hayeli»
Արթուր Գեւորգյանը 5 տարվա պատգամավորական գործունեության ընթացքում ոչ հարց է հնչեցրել, ոչ էլ ելույթ է ունեցել. Armtimes