Միայն թե Հայրապետյանն այնքան էլ հակված չէ անաղմուկ ու անկորուստ հանձնել իր դիրքերը: Նույնիսկ վերջին պահին նա ցանկություն ունի իրագործելու ևս մի քայլ: Բանն այն է, որ նա ֆեդերացիան ընկալում է իբրև իր անձնական սեփականություն ու հիմա չի պատրաստվում դա թեթև ձեռքով հանձնել մեկ ուրիշին: Հայրապետյանի երազանքն է ՀՖՖ նախագահի աթոռին տեսնել հարազատ որդուն՝ Ռաֆիկ Հայրապետյանը։ Ի վերջո, ի՞նչ կա դրա մեջ զարմանալի: Վաղուց ի վեր մեր երկրում արմատացած է այդ ավանդույթը՝ չինովնիկներն իրենց զավակների համար ապահովում են չինովնիկական պաշտոններ: Ինչու՞ պիտի Նեմեց Ռուբոն չօգտվի այդ արտոնությունից: