Պարզվում է, որ միջնակարգ կրթության հայ գրականություն առարկայից հանվում է «հայ» բառն ու առարկան կոչվելու է «գրականություն»։

Այսինքն, առարկան դառնում է, որպես համաշխարհային գրականություն, ներառելով հայկականը։ Թերևս նախարարության խոշոր մասնագետները դեմքի խելոք արտահայտությամբ կբացատրեն, որ գրականությունը չի կարող լինել հայկական, ֆրանսիական, ռուսական և այլն, այն համամարդկային հասկացողություն է և ովքեր այլ կերպ են մտածում, նրանք դեռևս գտնվում են խորհրդային կարծրատիպային, հետամնաց մտածողության ճիրաններում։
Հարգելիներս, գրականությունն, իսկապես լայն հասկացողություն է։
Այսպես , գոյություն ունի մասնագիտական, նեղ մասնագիտական գրականություն հասկացություն։
Օրինակ, տեխնիկական, իրավաբանական, ,առավել նեղ՝ երկրաբանական, մաթեմատիկական գրականություն։ Նույն տրամաբանությամբ, առկա է նաև գեղարվեստական գրականություն, այդ թվում՝ եվրոպական, ամերիկյան, առավել նեղ՝ ֆրանսիական, անգլիական, ռուսական, ամերիկյան և այլն։
Իսկ ի՞նչ են կարծում ոլորտի խոշոր մասնագետները․ միթե՞ այս ամենի կողքին գոյություն չունի հայ գրականություն։

Ավետիք Իշխանյան