Նոր տարի է, բայց` ոչ նոր ուսումնական, Նոր տարի, որ իր հետ թարմ շունչ է բերում, նոր հարաբերություններ, ու այդ նորի մեջ փորձում ենք վերագտնել մեզ: Անցած տարին ինձ համար ստեղծագործական վերելքի տարի էր: Այդտեղ անմահացավ մի դպրոցական կյանք` իմ դասավանդելիք դասարանների աշակերտների ուրախ և տխուր օրերի ապրումներով, նրանց հուզական աշխարհով, անկեղծությամբ, ստեղծագործական մտքերով, մասնագիտությունների ընտրությամբ, իրենց ապագայի մասին տեսլականով, ազատ խոսքի ու կարծիքների բազմազանությամբ, ուսուցչի հետ ունեցած նոր հարաբերություններով ու անհատական առանձնահատկություններով:
Այդ տարում ձևավորվեց մի «Մանկավարժի օրագիր», որ այս օրերին հրատարակության ճանապարհ է անցնում, որպեսզի այն գրքի տեսքով դրվի ընթերցողի սեղանին:
Անցած տարի մանկավարժիս համար բացվեց նաև մանկավարժական արարումների մի նոր ոլորտ, որտեղ երևացի իմ մասնագիտությանը զուգահեռված գեղարվեստական ու գրականագիտական վերլուծություններով, գնահատանքի խոսքերով…
Այն հնարավորություն տվեց նաև ի մի բերել բոլոր նյութերը` իմ աշակերտների մտքերի, արտահայտած կարծիքների քննարկմամբ, որի արդյունքում նորից ասպարեզ եկավ մեկ այլ անհրաժեշտություն` հրատարակել ևս մեկ գիրք, որտեղ կերևա նաև մանկավարժը` տարբեր ստեղծագործությունների` պատկերավորման արվեստի վերլուծություններով, գրողի մասին ունեցած իր արժեքավոր խոսքով, գեղարվեստական մտքի խորությամբ:
Անցած տարվա ուսուցչուհուս արարումների հաջողության դափնեպսակն իմ երկու գրքերի ծնունդը կլինի 2017-ին, բայց շուտով կդրվի մի նոր գրքի սկիզբ, նոր արարումների փուլ, որտեղ մեր դպրոցականներից բացի կերևան նաև սահմանամերձ դպրոցիս ուսուցիչները, ինձ հետ աշխատող անհատականություններ` յուրաքանչյուրը յուրովի տարբեր` իրենց արտահայտած մտքերով, կարծիքների բազմազանությամբ:
Մանկավարժիս աշխարհը լրացնում են ոչ միայն աշակերտները, այլ նաև իմ գործընկերները` տարբեր սերնդի ներկայացուցիչներ: Իմ աշխատանքային օրը նաև նրանց հետ է` երբեմն` հասկացված, երբեմն` գուցե չհասկացված, երբեմն` սրտաբուխ խոսքերով, ժպիտներով առատ, երբեմն` մտքերի մեջ, հուզական խռովքով…
Սա մի ուրիշ աշխարհ է, որտեղ համարյա բոլորս էլ Արցախյան պատերազմ ենք տեսել, բռնագաղթի ճանապարհ անցել, վերադարձել ենք հայրենիք, նոր աշխատանքի կցվել, սերունդներ դաստիարակել, նորից ապրիլյան ահուսարսափ ապրել, մի նոր տարհանում տեսել, բայց նորից մնացել այս հողին կառչած: Եվ հենց այս հողի նկատմամբ ունեցած սիրուց էլ կծնվեն իմ խոսքերը յուրաքանչյուրի մասին, ովքեր նաև կորուստներ ունեն իրենց հոգում, հարազատների անմահ հիշատակ:
Նորից շնորհավորում եմ բոլորի Ամանորը, նոր երազանքներով հանդերձ` ցանկանում մեզ խաղաղ երկինք, որով պայմանավորված են նաև ուսուցչուհուս ստեղծագործական արարումներն իր աշակերտների և գործընկերների հետ մանկավարժական միջավայրում:
Նատաշա Պողոսյան