Մարտակերտի Վլադիմիր Բալայանի անվան միջնակարգ դպրոցի հիմնադիր տնօրենն է նա` Լիդիա Պետրոսյանը: Երբեմն ես նրա հետ եմ, նրա կողքին` մտերմիկ միջավայրում, երբեմն կիսում եմ նրա մտահոգությունը` դպրոցի հետ կապված տարբեր հարցերով: Նրա հետ զրուցում եմ, նա շատ անմիջական է, պարտավորվածության զգացումով, ու հիշողություններս ինձ տանում են 20 տարի առաջ այն 96 թվականը, երբ օտար ափերից դստերս հետ վերադարձա հայրենիք: Վերադարձանք, որ ապրենք մեր տանը, բայց ուրիշն էր ապրում իմ օջախում, իսկ ես պատերն էի համբուրում իմ բնակարանի, աղաչում նրանց, որ ազատեն այն: Մեր կողքին էր նա` դպրոցի տնօրենը, ով սատար կանգնեց մեզ` նորից բնակվելու մեր ծխապատ ու ծեփաթափ ոչ հարմարավետ տանը, որ ապօրինաբար ուրիշն էր սեփականացրել Արցախյան պատերազմից ու մեր բռնատեղահանությունից հետո:
Այդ 96-ից առաջ ես ունեի ևս մեկ 20 տարի, որ դպրոցն ավարտելուց հետո անցել էր այդ երկու տասնյակ տարին, բայց երբևէ ինձ բախտ չէր վիճակվել միջնակարգը մտնելու` որպես ուսուցչուհի, որն իմ տարիների երազանքն էր: Նորից դպրոցի տնօրենն էր, որ հայտնեց ինձ այն ուրախ լուրը, թե դպրոցում ինձ դասաժամերն են սպասում…Ու ես` որպես հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի, այդ 96-ի փետրվարին մտա դպրոց: Նա ինձ ուղեկցեց ուսուցչանոց և իմ` այն կարմիր գույնով բարձրագույնի դիպլոմը ձեռքին` թափահարեց` ի ցույց բոլորի, ու ինձ ներկայացրեց ուսուցիչներին…
Լիդիա Պետրոսյանը մաթեմատիկայի մասնագետ է, շռայլ հոգու տեր մի անձնավորություն, ով իր մանկավարժական երկարատև գուրծունեության շնորհիվ շրջապատում ձեռք է բերել հեղինակություն, իսկ տարիների ընթացքում տնօրենի պարտավորությունները մշտապես ուղեկցվել են ամենամյա հաջողություններով, որ հատուկ է եղել մեր դպրոցին: Նրա տքնաջան աշխատանքն ու նվիրյալ ջանքերն իզուր չեն անցել, և երբեք չի մոռացվի նրա անձնական մասնակցությունը դպրոցի վերաշինման գործում դեռևս Արցախի հետպատերազմյան տարիներին:
1994 թ. սեպտեմբերի 1-ին նրա շնորհիվ Մարտակերտում նորից հնչեց դպրոցի ընդհատված զանգը` այդ ամռանը նրա նախաձեռնությամբ կատարված վերանորոգողական աշխատանքներից հետո: Դպրոցի դռները բացվեցին 300 աշակերտի համար, նրա խոսքով սկսվեց դպրոցի ուսումնական տարվա մեկնարկը, որը շարունակվեց տարիների ընթացքում, ու մինչ այսօր էլ նրա հետևողական աշխատանքի և անմնացորդ նվիրման շնորհիվ ամեն տարի մի նոր սերունդ է կյանք մտնում` տանելով իր հետ նրա մաղթանքներն ու պատգամները:
Ցանկացած աշխատանք գնահատականի և ուշադրության կարիք ունի, այդ առումով մեծ է Լիդիա Պետրոսյանի արցախնպաստ գործունեությունը, որի համար նա 2014 թ.-ին ԼՂՀ «Մայրություն» հասարակական կազմակերպության կողմից պարգևատրվել է «Մայրական երախտագիտություն» մեդալով, որը նվիրական ու խիզախումներով լի աշխատանքի արգասիք է:
Այս օրերին սահմանմերձ բնակավայրի մեր դպրոցում սովորում է 575 աշակերտ, ունենք բարձրագույն կրթությամբ 47 մանկավարժ, դպրոցում առկա են հումանիտար և բնագիտական ուղղվածությամբ հոսքային դասարաններ:
Մեր բնակավայրի ապրիլյան հրետակոծության հետքերը տեսանելի դարձան նաև դպրոցի վրա, չնայած այն միշտ էլ հիմնանորոգման կարիք ուներ, և այսօր էլ բարվոք դպրոցում դասավանդելը դարձել է բոլորիս համար երազանք: Բայց նաև հպարտությամբ ենք լցված, որ սահմանամերձ դպրոցի տնօրենի գլխավորությամբ բոլոր ուսուցիչներս էլ նոր սերնդի ուսմանը զուգահեռ` հայրենիքի պաշտպանի ձևավորման բարդ ու պատասխանատու աշխատանքն ենք կատարում` նպաստելով հայապահպանության կարևորագույն գործին:
Նատաշա Պողոսյան